Generalnie wyróżnić można trzy rodzaje skutków wystąpienia z Kościoła.
Skutki natury natury religijno-kanoniczno-obrzędowej
- kara ekskomuniki latae sententiae wiążąca mocą samego prawa, która następuje automatycznie po czynie (nie musi być ogłoszona oficjalnie)
- niemożność sprawowania i przyjmowania sakramentów
- nie można być ministrantem
- zakaz wykonywania funkcji w Kościele (m. in.: funkcji chrzestnego, świadka bierzmowania, świadka zawarcia małżeństwa)
- pozbawienie pogrzebu kościelnego
- zakaz przynależności do publicznych stowarzyszeń, ruchów i organizacji kościelnych i katolickich
- niemożność wzięcia ślubu w kanonicznej formie zawarcia małżeństwa (tak jak między dwojgiem katolików). Możliwe jest wzięcie ślubu w formie przewidzianej dla pary mieszanej (jedno z małżonków jest wyznania katolickiego, a drugie nie).
Skutki społeczno-obyczajowe
Oprócz organizacyjnych sankcji ze strony Kościoła należy być też przygotowanym na społeczne sankcje ze strony swego otoczenia i rodziny. Różnorakie formy ostracyzmu nie muszą wystąpić, ale mogą i trzeba być tego świadomym. Konflikt rodzinny powinno się uprzedzić poważną i szczerą rozmową.
Skutki w świetle prawa cywilnego
Jedną z ważnych zasad polskiego prawa jest bezstronność w sprawach przekonań religijnych. System prawny w jednakowy sposób traktuje ludzi, którzy należą do jakichś związków wyznaniowych i tych, którzy z nich wystąpili. W zasadzie jedynym prawnym aspektem formalnego wystąpienia jest to, że Kościół powinien zaprzestać przetwarzania niektórych danych osobowych (niezwiązanych z sakramentami) osób opuszczających tą organizację.